Dlaczego, mimo negatywnych opinii ekspertów z konsultantem krajowym w dziedzinie urologii – prof. Markiem Sosnowskim – na czele, Ministerstwo Zdrowia upiera się, by warunkiem zakwalifikowania do leczenia farmakologicznego zespołu pęcherza nadreaktywnego (ang. over-active bladder, w skrócie OAB) było bardzo nieprzyjemne dla pacjentów, czasochłonne i kosztowne badanie urodynamiczne? Ile czasu i pism od specjalistów potrzebuje jeszcze resort kierowany przez Bartosza Arłukowicza, żeby zmienić swoją, pozbawioną jakichkolwiek podstaw merytorycznych, decyzję?
W zgodnej opinii lekarzy specjalizujących się w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego, do rozpoznania tego schorzenia wystarczy wywiad lekarski i dzienniczek mikcji prowadzony przez pacjenta. Badanie urodynamiczne, służące do oceny czynnościowej dolnego odcinka dróg moczowych, jest w tym wypadku zbędne.
– Badanie urodynamiczne powinno być wykorzystywane w ściśle określonych sytuacjach. Trzeba zaostrzyć kryteria jego stosowania – podkreślają urolodzy. – W diagnostyce zespołu pęcherza nadreaktywnego powinno być przeciwwskazaniem – dodają.
Mimo tak jednoznacznej opinii lekarzy, resort zdrowia zwleka z podjęciem decyzji w tej sprawie. Badanie urodynamiczne nadal pozostaje warunkiem zakwalifikowania do leczenia zespołu pęcherza nadreaktywnego. Tymczasem pacjenci unikają go jak ognia, bo jest bardzo nieprzyjemne, a trwa aż 1-1,5 godziny.
– Dla mnie to głupota i niekompetencja połączona ze złą wolą – komentuje stanowisko MZ w sprawie badania urodynamicznego poseł Tomasz Latos (PiS), przewodniczący sejmowej Komisji Zdrowia, który jakiś czas temu złożył w tej sprawie interpelację do ministra Bartosza Arłukowicza. – Dla ministra to problem niezwykle skomplikowany, wymagający konsultacji z różnymi instytucjami – ironizuje.
Teresa Bodzak z sekcji OAB Stowarzyszenia UroConti została poddana badaniu urodynamicznemu dwukrotnie. Trzeci raz, jak mówi, na pewno się już na nie nie zgłosi.
