Zespół spaczonego łaknienia, czyli kiedy dziecko zjada rzeczy niejadalne

Zespół spaczonego łaknienia, czyli kiedy dziecko zjada rzeczy niejadalne

Fot. Pixabay.com

Wypijanie własnej krwi, zjadanie kurzu, własnych włosów, a także np. surowych ziemniaków, czy wypalonych zapałek może oznaczać, że twoje dziecko cierpi na zespół Pica – zaburzenie psychiczne nazywane również zespołem spaczonego łaknienia. Dotyka ono także osoby dorosłe.

– Zespół Pica jest zaburzeniem psychicznym polegającym na spożywaniu substancji niejadalnych – wyjaśnia dr nauk o zdrowiu Mateusz Grajek z Wydziału Nauk o Zdrowiu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Bytomiu.

Pica to łacińska nazwa sroki, a więc ptaka, o którym mówi się, że zje wszystko. To właśnie od niej pochodzi nazwa tego dziwnego zaburzenia.

Jak rozpoznać zespół spaczonego łaknienia?

Aby postawić rozpoznanie zespołu spaczonego łaknienia, muszą być spełnione, jak podkreśla dr Mateusz Grajek, pewne warunki.

– Zjadanie substancji niespożywczych (niejadalnych) musi być utrwalone lub powtarzać się co najmniej dwukrotnie w tygodniu, czas trwania zaburzenia wynosi co najmniej miesiąc, a dziecko nie przejawia żadnych innych zaburzeń psychicznych lub zaburzeń zachowania. Mówimy tu o dzieciach w wieku co najmniej 2 lat. Poza tym zachowanie związane z jedzeniem nie jest częścią praktyki uznanej kulturowo – podkreśla dr Grajek.

Zespół spaczonego łaknienia to zaburzenie, które przyjmuje różne formy. W zależności od tego, jakie niejadalne rzeczy są zjadane przez pacjenta, wyróżnia się:

  • aerofagię (połykanie powietrza),
  • amylofagię (konsumpcję skrobi),
  • kautopireiofagię (zjadanie wypalonych zapałek),
  • koniofagię (konsumpcję kurzu),
  • koprofagię (konsumpcję kału),
  • emitofagię (konsumpcję wymiocin),
  • geomelofagię (nienormalne zjadanie surowych ziemniaków),
  • geofagię (zjadanie ziemi),
  • hematofagię (wypijanie krwi),
  • hialofagię (konsumpcja szkła),
  • litofagię (zjadanie kamieni),
  • autokanibalizm (zjadanie własnych części ciała),
  • trichofagię (zjadanie włosów lub wełny),
  • urofagię (wypijanie moczu),
  • ksylofagię (konsumpcję drewna),
  • mukofagię (konsumpcję wydzielin z nosa).

Kluczowa jest szybka diagnostyka zaburzenia

W leczeniu zespołu Pica konieczna jest szybka diagnostyka oraz szybkie postępowanie medyczne, w tym również interwencja chirurgiczna, gdyż spożywanie dziwnych substancji oraz przedmiotów może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia dla pacjenta. Współpraca specjalistów, w tym psychiatry, chirurga, internisty, gastroenterologa, jest konieczna, ponieważ pacjent z zespołem Pica może mieć wiele powikłań somatycznych. Należą do nich m.in.:

  • wrzody żołądka,
  • perforacje,
  • niedrożność przewodu pokarmowego,
  • infekcje,
  • anemia,
  • zaburzenia elektrolitowe,
  • zatrucia.

– Zespół Pica często łączy się również z innym zaburzeniem — hiperfagią (polifagią), czyli schorzeniem polegającym na nadmiernym, przekraczającym wszelkie normy łaknieniu. Prawdopodobnie najbardziej znanym przypadkiem zespołu Pica połączonego z hiperfagią był przypadek Tarrare, XVIII-wiecznego żołnierza francuskiej armii i showmana, który podczas swoich występów potrafił zjadać ogromne ilości mięsa. Według niektórych podań zjadał on koty i psy, a także niejadalne odpadki i ludzkie szczątki – dodaje dr Grajek.

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

You may also like

Kobiety w IT. Jakie znaczenie ma płeć w miejscu pracy?

"To nie jest zawód dla kobiet", "Może zajmij się czymś łatwiejszym, to zbyt trudne dla ciebie", "Masz za małą wiedzę i umiejętności", "Nie dasz rady, nie nadajesz się". Takie zdania słyszą na początku swojej kariery kobiety w IT. Jakie znaczenie ma płeć w tej branży?