Naukowcy z Uniwersytetu Warszawskiego odkryli brakujący element, bez którego nie można było opracować szczepionki na raka – metodę stabilizacji trwałości mRNA.
mRNA (z ang. messenger RNA) to maleńkie cząsteczki, będące kopiami niewielkich fragmentów DNA, które przenoszą zakodowaną informację genetyczną do komórek ciała, a te produkują określony typ białek. Efektem końcowym pracy tych cząsteczek może być np. pobudzenie układu odpornościowego do bezpardonowej walki z komórkami nowotworowymi.
I właśnie na ten mechanizm liczą naukowcy, pracujący od lat nad stworzeniem szczepionki na raka. Na drodze do osiągnięcia ich celu stała jednak do tej pory zbyt krótka żywotność i zbyt mała wydajność cząsteczek mRNA do tego, by mogły one przekazać komórkom informację o stoczeniu skutecznej walki z rakiem.
Sposób na zwiększenie trwałości i efektywności mRNA udało się dopiero opracować naukowcom z Uniwersytetu Warszawskiego.
W opinii ekspertów z całego świata to odkrycie można porównać z wynalezieniem radu i wykorzystaniem promieniotwórczości w medycynie – stwierdził dr Robert Dwiliński, dyrektor Uniwersyteckiego Ośrodka Transferu Technologii UW.
Licencje, a konkretniej sublicencje na patent polskich naukowców kupiły już dwa międzynarodowe koncerny farmaceutyczne – Sanofi i Roche. W sumie zapłaciły za nie 610 mln dolarów. Jednak tylko niewielka część tej kwoty (kilka milionów dolarów) trafi do polskich wynalazców. Sprzedawcą sublicencji jest bowiem niemiecka firma BioNTech, która zainwestowała własne środki w wieloletnie badania naukowe poprzedzające opatentowanie wynalazku. Ani polski rząd, który ustami ministra rozwoju Mateusza Morawieckiego tyle mówi o inwestycjach w Polsce, ani żadna polska firma farmaceutyczna nie wyrazili zainteresowania sfinansowaniem tych badań.
O przełomowym odkryciu naukowym, rozwijanym we współpracy z międzynarodowymi firmami badawczymi i farmaceutycznymi, poinformowali podczas dzisiejszej konferencji prasowej przedstawiciele Centrum Nowych Technologii UW i Uniwersyteckiego Ośrodka Transferu Technologii UW. Według nich jest to odkrycie, które otwiera drzwi innowacyjnej medycynie i nauce, dając nowe możliwości opracowywania terapii genowych w onkologii, jak również regeneracji tkanek i leczenia innych chorób.
Miejmy nadzieję, że nie jest to kolejny przykład świetnie zapowiadającej się terapii, która nie wytrzymała próby czasu.
